M G B P
MGBP staat voor Mini Gastric Bypass, ook wel maagverkleining. Velen zullen het ondertussen wel kennen maar voor diegene die niet weten wat het is. De maag wordt kleiner gemaakt, na de operatie is de maag ongeveer zo groot (lees: zo klein) als een ei/kiwi en zijn de darmen omgelegd vanaf het kleine gedeelte van de maag. Dit zorgt er voor dat de darmen de vetten en suikers direct afbreken waardoor het niet in het lichaam wordt opgenomen.

Daarnaast kan je alleen nog maar kleine porties eten en als je het volle gevoel negeert kan er dumping ontstaan. Onderschat dumping niet want je kan er heel erg ziek van worden! Ik heb het gelukkig maar 2 keer ondervonden, omdat ik te snel had gegeten en het signaal van ‘vol zijn’ te laat kwam. Been there, done that en voor mij niet nog een keer!

Ook wordt er van je verwacht dat je suiker en alcohol tot het minimum aan inname beperkt, gezond voedsel eet en je vitaminesupplementen inneemt, dit vergt veel di.

Vind je het interessant om hierover meer te lezen? Dan kan je verdere informatie vinden op de site van Dr. Himpens.

Waarom?
Door een samenloop van omstandigheden kon ik het niet voor elkaar boksen om zelfstandig af te vallen, fysiek en mentaal lukte het mij niet meer. Terwijl ik dat wel al mijn hele leven heb gedaan. Ik wist niet beter dan dat ik vanaf mijn 14e al bezig was met lijnen. 14 jaar en dan al zelfstandig bezig ‘moeten’ zijn met eten en afvallen. Dat wilt toch geen enkele puber!

De weg ernaar toe…
Ik ben naar mijn huisarts gegaan om een doorverwijs aan te vragen om naar het Slotervaart ziekenhuis in Amsterdam te gaan en om te kijken wat zij voor mij konden betekenen. Samen met mijn vriend zijn wij daar naar toe gegaan. Het was voor mij een rare ervaring. Op het moment dat ik opgeroepen werd om naar binnen te gaan, zat daar niet de dokter waar ik een afspraak mee zou hebben, maar een co-assistent die de dokter verving i.v.m. een spoedgeval. Ik vergeet het nooit van ze lang zal ze leven meer, na het meten van mijn lengte, gewicht en het stellen van de standaard vragen, zegt ze kauwgom kauwend (smakkend) tegen mij dat ik niet in aanmerking kom voor een Bypass omdat ik een BMI heb van 34 en dat moest (toen der tijd) 35 zijn. Mijn vriend en ik keken elkaar zijn en vroegen aan haar, moet ik dooreten en aankomen tot ik een BMI heb van 35? Maar het is toch de bedoeling om erger te voorkomen? Ik heb een medische noodzaak, dit zou toch bekeken moeten worden? Nee, jouw medische reden komt niet voor in ons lijstje om je verder te helpen…

BAMMMM….zó, die kwam hard aan! Dat gevoel… dat vergeet ik nooit meer. Zelfs tijdens het tikken van het stukje tekst komt het vreemde verwarde, hulpeloze, emotionele, boze gevoel weer omhoog borrelen. Hoe kan je iemand die om hulp vraagt wegsturen?

Ik vroeg uit emotie aan haar wat ik nu moest doen? Want ik was ten einde raad. Haar antwoord was dat ik maar in het buitenland moest gaan kijken, België ofzo…

Beduusd en verdrietig verlieten wij de spreekkamer en het ziekenhuis en waren we allebei flabbergasted. We hebben het de tijd gegeven om het te laten bezinken maar mijn vriend liet het er niet bij zitten, hij zag mijn verdriet en pijn (letterlijk en figuurlijk). Hij had zijn stoute schoenen onder het stof vandaan gehaald en aangetrokken, want hij had contact opgenomen met een chirurg in België, die wij online hadden gevonden (altijd spannend online een kliniek zoeken). Na veel online research hadden we een hele goede chirurg gevonden en een afspraak gemaakt voor een intake gesprek…

♥